Schrijver bij Eenzame Uitvaarten

In Eindhoven overlijden elk jaar naar schatting tussen de vijf en tien mensen die niemand meer kennen. Ze worden op zeer sobere wijze, zonder nabestaanden, op kosten van de gemeente gecremeerd. Omdat we vinden dat iedereen een waardige laatste groet verdient, schrijft Corinne Heyrman (Ploeg-e) sinds eind 2024 teksten voor hen.

Het idee is niet nieuw. In een aantal andere grote Nederlandse steden schrijven dichters en schrijvers al langer persoonlijke teksten voor mensen die in eenzaamheid overlijden. Teksten die tijdens de uitvaart worden voorgedragen – woorden die even stilstaan bij een leven dat anders misschien ongemerkt voorbij zou gaan. Een initiatief dat zo mooi en zinvol is, dat we vonden dat het in Eindhoven niet mocht ontbreken.

Voor Corinne begint elke tekst met een zoektocht. Soms een gesprek met een buur, een oude brief, een vaag spoor uit het verleden. Stukje bij beetje ontstaat er een beeld van wie iemand was. Met deze informatie schrijft ze een tekst die zo veel mogelijk recht doet aan het leven van de persoon. Deze wordt tijdens de crematie voorgedragen – als een laatste groet en een eerbetoon aan het leven. 

Illustratie: Zef Oosterhof

fiets

iemand heeft een fiets

waarvan de spaken steeds loskomen

je zou kunnen stellen

dat iemand op een metafoor rijdt

een leven met een knik erin

wel tien keer

herstelt de fietsenmaker de spaken

zo vaak dat hij

die fiets niet meer kan zien

iemand fietst dus traag

maar kent de wereld

- zeker haar ondergrond

er klinken zware bassen

de tijd is er een beat

die dieper slaat dan normaal

iemand kent de wereld

het opkomen voor onrecht

de aanleg zomaar blij te zijn

de hang naar verdwijnen

de valkuil van materialisme

het verschil tussen fout en slecht

iemand kent de wereld

weet dat een kamer een schild kan worden

een fiets een last

een feest een vlucht

een omgeving benauwd

als iemand dan omvalt

blijven vragen achter

buren

huisgenoten

vrienden

iemands plek aan de keukentafel

iemands fiets aan de straat

iemands leuke harde lieve leven

je zou kunnen stellen

dat het leven bestaat

uit steeds weer

je spaken laten maken

doorrijden

afstappen

praatje maken

en hetzelfde rondje

keer op keer

tot je plots

verwacht wordt bij de fietsenmaker

je fiets er al staat

maar niemand op komt dagen

Buurman Rob in Stratum

Corinne schreef begin maart (2025) alweer haar vijfde tekst dit jaar voor een Eenzame Uitvaart. Deze keer voor Rob uit Stratum. Rob woonde naast de fietsenmaker en kwam daar regelmatig, want zijn fiets functioneerde maar matig. Ook nu stond Rob's weer ter reparatie bij zijn buurman. De fietsenmaker hing het gedicht voor Rob op, met daaronder zijn reparatiekaart. "Ik vind het heel erg dat hij is overleden. Maar ik ben blij dat ik die fiets nooit meer hoef te zien."

---

Net als onze collega’s bij Eenzame Uitvaarten hanteren wij bij dit project een persschuwe aanpak en zal alleen bij hoge uitzondering aan persverzoeken worden voldaan. (Van hen leenden we ook het prachtige woord, persschuw. Bedankt, die houden we erin).